اعظ / Preacher داستان زندگی کشیشی به نام Jesse Custer را روایت میکند که موجودی به نام Genesis او را تسخیر کرده , موجودی دورگه که قدرت وادار کردن هر کسی به انجام هر کاری را دارد... مشاهده کامل
مدت زمان : دقیقه
زبان : انگلیسی
کشور : امریکا
رده سنی : TV-MA
زیرنویس : ندارد
فصل/قسمت : فصل چهارم قسمت دهم
شبکه پخش کننده : AMC
Preacher سریالی ماجراجویانه ، درام ، فانتزی و به کارگردانی (Sam Catlin , Evan Goldberg , Seth Rogen) می باشد.
از جمله ستارگان این سریال میتوان به (Dominic Cooper , Joseph Gilgun , Ruth Negga) اشاره کرد.
دوباره مثل فصل اول، جایزه‌ی بهترین اپیزود فصل دوم به اپیزود افتتاحیه اهدا می‌شود. سازندگان سریال دوباره نشان دادند که راه و روش طراحی اپیزود‌های افتتاحیه‌ای را که تماشاگران را شکار کنند بدجوری بلدند./«واعظ» یکی از آن سریال‌هایی است که برای به راه انداختن دیوانه‌بازی لزوما نیازی به منطق و بحران شخصیتی ندارد. «واعظ» از آن سریال‌هایی است که هروقت دلش خواست می‌تواند همین‌طوری از روی بی‌حوصلگی به جاده خاکی بزند و خوش بگذراند. البته این به این معنا نیست که بعضی‌وقت‌ها بازی کردن با کبریت بی‌خطر نمی‌تواند به نتایج مرگباری منجر شود و این اتفاقی است که در ادامه‌ی این سکانس می‌افتد./یکی از بهبودهای فصل دوم نسبت به قبلی مربوط به شخصیت‌پردازی بهتر قهرمانان‌مان و استفاده‌ی بهتر از روابط آنها با یکدیگر است. در فصل اول سه بازیگر محوری داستان بیشتر از اینکه شخصیت باشند، نماینده‌ی یک نوع رفتار بودند. جسی کاستر خلافکار سابقی بود که می‌خواست آدم خوبی باشد. تولیپ نامزد سابقش یک زن خفن بود و کسیدی، دوست جدیدشان هم یک خون‌آشام بامزه و طعنه‌انداز بود. این موضوع اما در طول فصل دوم تغییر میکند و این‌بار با شخصیت‌های واقعی‌تری سروکار داریم./13 اپیزودی شدن این فصل در مقایسه با فصل 10 اپیزودی اول باعث شده تا همه‌ی خط‌های داستانی، مخصوصا خط داستانی جسی و دیگران، شتاب و هیجان ابتدایی‌اش را از دست بدهند/
فصل دوم «واعظ» اگرچه در چند اپیزود اول پیشرفت محسوسی نسبت به فصل او دارد، اما در ادامه سریال دوباره به دام همان مشکلاتی می‌افتد که در فصل اول دیده بودیم. با اینکه همیشه تکه دیالوگ و حرکت جالبی از سوی کاراکترها مخصوصا کسیدی وجود دارد که آدم را در سریال نگه دارد، اما «واعظ» هنوز به آن سریال منسجم و محکمی که پتانسیلش را دارد تبدیل نشده است. «واعظ» هنوز به سریالی تبدیل نشده که بتوان روی آن حساب باز کرد. همیشه امکان دارد در ادامه‌ی یک اپیزود عالی، یک اپیزود خسته‌کننده از راه برسد. سازندگان از تمام پتانسیل منبع اقتباسِ جنون‌آمیزشان استفاده نمی‌کنند و به نظر می‌رسد در طراحی قوس‌های داستانی مشکل دارند. در ارائه‌ی سریالی که اپیزود به اپیزود خلاقانه و پرانرژی باقی بماند کمبود دارند. سریال در یک اپیزود شگفت‌انگیز ظاهر می‌شود و خودش را به عنوان یکی از سرگرم‌کننده‌ترین سریال‌های روز ثابت میکند و در اپیزودی دیگر هویتش را فراموش میکند. «واعظ» سریال حوصله‌سربری نیست و هیچ‌وقت در طول فصل دوم نشد که از روی اجبار به تماشای آن بنشینم، اما سریالی که بی‌وقفه سرگرم‌کننده هم باشد نیست. «واعظ» در اکثر اوقاتش جایی در این بین قرار دارد. حیف است سریالی که دستش برای خلاقیت باز است و از چنین اکشن‌های خوبی بهره می‌برد همیشه در چنین برزخ اعصاب‌خردکنی گرفتار شود./
از جمله ستارگان این سریال میتوان به (Dominic Cooper , Joseph Gilgun , Ruth Negga) اشاره کرد.
دوباره مثل فصل اول، جایزه‌ی بهترین اپیزود فصل دوم به اپیزود افتتاحیه اهدا می‌شود. سازندگان سریال دوباره نشان دادند که راه و روش طراحی اپیزود‌های افتتاحیه‌ای را که تماشاگران را شکار کنند بدجوری بلدند./«واعظ» یکی از آن سریال‌هایی است که برای به راه انداختن دیوانه‌بازی لزوما نیازی به منطق و بحران شخصیتی ندارد. «واعظ» از آن سریال‌هایی است که هروقت دلش خواست می‌تواند همین‌طوری از روی بی‌حوصلگی به جاده خاکی بزند و خوش بگذراند. البته این به این معنا نیست که بعضی‌وقت‌ها بازی کردن با کبریت بی‌خطر نمی‌تواند به نتایج مرگباری منجر شود و این اتفاقی است که در ادامه‌ی این سکانس می‌افتد./یکی از بهبودهای فصل دوم نسبت به قبلی مربوط به شخصیت‌پردازی بهتر قهرمانان‌مان و استفاده‌ی بهتر از روابط آنها با یکدیگر است. در فصل اول سه بازیگر محوری داستان بیشتر از اینکه شخصیت باشند، نماینده‌ی یک نوع رفتار بودند. جسی کاستر خلافکار سابقی بود که می‌خواست آدم خوبی باشد. تولیپ نامزد سابقش یک زن خفن بود و کسیدی، دوست جدیدشان هم یک خون‌آشام بامزه و طعنه‌انداز بود. این موضوع اما در طول فصل دوم تغییر میکند و این‌بار با شخصیت‌های واقعی‌تری سروکار داریم./13 اپیزودی شدن این فصل در مقایسه با فصل 10 اپیزودی اول باعث شده تا همه‌ی خط‌های داستانی، مخصوصا خط داستانی جسی و دیگران، شتاب و هیجان ابتدایی‌اش را از دست بدهند/
فصل دوم «واعظ» اگرچه در چند اپیزود اول پیشرفت محسوسی نسبت به فصل او دارد، اما در ادامه سریال دوباره به دام همان مشکلاتی می‌افتد که در فصل اول دیده بودیم. با اینکه همیشه تکه دیالوگ و حرکت جالبی از سوی کاراکترها مخصوصا کسیدی وجود دارد که آدم را در سریال نگه دارد، اما «واعظ» هنوز به آن سریال منسجم و محکمی که پتانسیلش را دارد تبدیل نشده است. «واعظ» هنوز به سریالی تبدیل نشده که بتوان روی آن حساب باز کرد. همیشه امکان دارد در ادامه‌ی یک اپیزود عالی، یک اپیزود خسته‌کننده از راه برسد. سازندگان از تمام پتانسیل منبع اقتباسِ جنون‌آمیزشان استفاده نمی‌کنند و به نظر می‌رسد در طراحی قوس‌های داستانی مشکل دارند. در ارائه‌ی سریالی که اپیزود به اپیزود خلاقانه و پرانرژی باقی بماند کمبود دارند. سریال در یک اپیزود شگفت‌انگیز ظاهر می‌شود و خودش را به عنوان یکی از سرگرم‌کننده‌ترین سریال‌های روز ثابت میکند و در اپیزودی دیگر هویتش را فراموش میکند. «واعظ» سریال حوصله‌سربری نیست و هیچ‌وقت در طول فصل دوم نشد که از روی اجبار به تماشای آن بنشینم، اما سریالی که بی‌وقفه سرگرم‌کننده هم باشد نیست. «واعظ» در اکثر اوقاتش جایی در این بین قرار دارد. حیف است سریالی که دستش برای خلاقیت باز است و از چنین اکشن‌های خوبی بهره می‌برد همیشه در چنین برزخ اعصاب‌خردکنی گرفتار شود./
