دنی رند، یکی از اهالی متمول شهر نیویورک است که در کودکی به همراه والدینش به کشور تبت سفر می‌کند. اما قبل از رسیدن به مقصد، هواپیمای آنها سقوط می‌کند و والدین او جان خود را در این سانحه از دست می‌دهند. دنی توسط اهالی کان ... مشاهده کامل
مدت زمان : دقیقه
کشور : امریکا
رده سنی : TV-MA
زیرنویس : ندارد
فصل/قسمت : فصل دوم قسمت دهم ( پایان فصل دوم ) کیفیت WEB-DL اضافه شد
شبکه پخش کننده : Netflix
Iron Fist سریالی اکشن ، ماجراجویانه ، جنایی و به کارگردانی (Scott Buck) می باشد.
از جمله ستارگان این سریال میتوان به (Finn Jones , Jessica Henwick , Jessica Stroup) اشاره کرد.
سریال Iron Fist، جدیدترین محصول نت‌فلیکس/مارول، ضعیف‌ترین سریال در میان پروژه‌های ابرقهرمانی این دو شرکت است./یکی از بزرگ‌ترین مشکلات دنیای سینمایی مارول محافظه‌کاری‌اش است. آنها کارشان را یگانه و غیرمنتظره شروع می‌کنند، به نقطه‌ای فوق‌العاده می‌رسانند و ناگهان دست از خلاقیت و پیدا کردن راه‌های تازه‌ای برای غافلگیر کردن تماشاگران می‌کشند و قضیه به همان کارخانه‌ی از تولید به مصرف معروف تبدیل می‌شود./اولین چیزی که درباره‌ی «آیرون فیست» دوست نداشتم و از همان ابتدا آزاردهنده بود، شروع عمیقا ناامیدکننده‌ی سریال است/یکی از دلایلی که طرفداران خیلی منتظر سریال «آیرون فیست» بودند، به خاطر این بود که نه تنها شخصیت دنی رند، شخصیت کمتر شناخته‌شده‌ای در میان کامیک‌های مارول است و همین موضوع نوید چیزی غیرمنتظره را می‌داد، بلکه بسیاری انتظار داشتند تا «آیرون فیست» به اکشن‌محورترین و پرهرج‌و‌مرج‌ترین اثر نت‌فلیکسی مارول تبدیل شود./سریال بدون صحنه‌های اکشن نیست، اما نه تنها تعدادشان در مقایسه با دیگر بخش‌های سریال کم است، بلکه به جز دو-س مورد، اکثرشان از طراحی و کارگردانی ضعیفی رنج می‌کشد. این در حالی است که بهترین اکشن‌های سریال آنهایی هستند که نه دنی، بلکه کالین وینگ در آنها نقش دارد./
هیچکدام از سریال‌های نت‌فلیکسی مارول ایده‌آل و بی‌نقص نبوده‌اند. بعضی‌وقت‌ها شامل مشکلات آشکاری می‌شدند و بعضی‌وقت‌ها مثل «لوک کیج» شروعی عالی را به فاجعه‌بارترین شکل ممکن به پایان می‌رسانند. اما سریال‌های قبلی همیشه با وجود مشکلاتشان، نکته‌ای داشتند که می‌شد تماشایشان را پیشنهاد کرد. از اکشن‌های «دردویل» گرفته تا استعاره‌ی مرکزی «جسیکا جونز» تا دنیاسازی «لوک کیج». «آیرون فیست» اما به جز چندتا لحظه‌ی پراکنده‌ی جالب‌توجه، مخصوصا از سوی کاراکترهایی مثل وارد، کالین، کلر و داووس، ویژگی و جاذبه‌ی شگفت‌انگیزِ مداومی ندارد. سریال‌های قبلی مارول هرچه‌قدر هم خرابکاری می‌کردند، می‌دانستیم که حداقل با برنامه و نقشه‌ای در سر ساخته شده‌اند. ولی «آیرون فیست» سریال پرتناقض، بی‌هدف و حوصله‌سربری است که شاید غیرقابل‌تحمل نباشد، اما کوچک‌ترین دستاوردی هم برای نت‌فلیکس/مارول محسوب نمی‌شود. طبق معمول بزرگ‌ترین مشکل سریال هم همان چیزی است که در نقد سریال‌های قبلی به آن اشاره کرده بودم و مارول کماکان با لجبازی تمام تلاشی برای برطرف کردن آن نکرده است: این سریال‌ها داستان کافی برای سیزده اپیزود را ندارند و اجبار سازندگان برای ارائه‌ی سیزده اپیزود، جلوی انسجام روایی آنها را می‌گیرد و آنها را به داستان‌های شلخته‌ای پر از زمان‌های مُرده و اوج و فرودهای پرتعداد تبدیل کرده است. /
از جمله ستارگان این سریال میتوان به (Finn Jones , Jessica Henwick , Jessica Stroup) اشاره کرد.
سریال Iron Fist، جدیدترین محصول نت‌فلیکس/مارول، ضعیف‌ترین سریال در میان پروژه‌های ابرقهرمانی این دو شرکت است./یکی از بزرگ‌ترین مشکلات دنیای سینمایی مارول محافظه‌کاری‌اش است. آنها کارشان را یگانه و غیرمنتظره شروع می‌کنند، به نقطه‌ای فوق‌العاده می‌رسانند و ناگهان دست از خلاقیت و پیدا کردن راه‌های تازه‌ای برای غافلگیر کردن تماشاگران می‌کشند و قضیه به همان کارخانه‌ی از تولید به مصرف معروف تبدیل می‌شود./اولین چیزی که درباره‌ی «آیرون فیست» دوست نداشتم و از همان ابتدا آزاردهنده بود، شروع عمیقا ناامیدکننده‌ی سریال است/یکی از دلایلی که طرفداران خیلی منتظر سریال «آیرون فیست» بودند، به خاطر این بود که نه تنها شخصیت دنی رند، شخصیت کمتر شناخته‌شده‌ای در میان کامیک‌های مارول است و همین موضوع نوید چیزی غیرمنتظره را می‌داد، بلکه بسیاری انتظار داشتند تا «آیرون فیست» به اکشن‌محورترین و پرهرج‌و‌مرج‌ترین اثر نت‌فلیکسی مارول تبدیل شود./سریال بدون صحنه‌های اکشن نیست، اما نه تنها تعدادشان در مقایسه با دیگر بخش‌های سریال کم است، بلکه به جز دو-س مورد، اکثرشان از طراحی و کارگردانی ضعیفی رنج می‌کشد. این در حالی است که بهترین اکشن‌های سریال آنهایی هستند که نه دنی، بلکه کالین وینگ در آنها نقش دارد./
هیچکدام از سریال‌های نت‌فلیکسی مارول ایده‌آل و بی‌نقص نبوده‌اند. بعضی‌وقت‌ها شامل مشکلات آشکاری می‌شدند و بعضی‌وقت‌ها مثل «لوک کیج» شروعی عالی را به فاجعه‌بارترین شکل ممکن به پایان می‌رسانند. اما سریال‌های قبلی همیشه با وجود مشکلاتشان، نکته‌ای داشتند که می‌شد تماشایشان را پیشنهاد کرد. از اکشن‌های «دردویل» گرفته تا استعاره‌ی مرکزی «جسیکا جونز» تا دنیاسازی «لوک کیج». «آیرون فیست» اما به جز چندتا لحظه‌ی پراکنده‌ی جالب‌توجه، مخصوصا از سوی کاراکترهایی مثل وارد، کالین، کلر و داووس، ویژگی و جاذبه‌ی شگفت‌انگیزِ مداومی ندارد. سریال‌های قبلی مارول هرچه‌قدر هم خرابکاری می‌کردند، می‌دانستیم که حداقل با برنامه و نقشه‌ای در سر ساخته شده‌اند. ولی «آیرون فیست» سریال پرتناقض، بی‌هدف و حوصله‌سربری است که شاید غیرقابل‌تحمل نباشد، اما کوچک‌ترین دستاوردی هم برای نت‌فلیکس/مارول محسوب نمی‌شود. طبق معمول بزرگ‌ترین مشکل سریال هم همان چیزی است که در نقد سریال‌های قبلی به آن اشاره کرده بودم و مارول کماکان با لجبازی تمام تلاشی برای برطرف کردن آن نکرده است: این سریال‌ها داستان کافی برای سیزده اپیزود را ندارند و اجبار سازندگان برای ارائه‌ی سیزده اپیزود، جلوی انسجام روایی آنها را می‌گیرد و آنها را به داستان‌های شلخته‌ای پر از زمان‌های مُرده و اوج و فرودهای پرتعداد تبدیل کرده است. /
